“Οικογενειακή φωτογραφία, 1986 – 2022“, Περικλής Αλκίδης
«Η ζωή δεν είναι αυτή που έζησε κανείς, αλλά αυτή που θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί».
Gabriel Garcia Marquez
«Η ενασχόλησή μου με την Οικογενειακή Φωτογραφία για περισσότερα από 35 χρόνια θα μπορούσε να εκληφθεί σαν ένα συνεχώς επαναλαμβανόμενο αυτοπορτραίτο που αντανακλά την ανάγκη μου να εξερευνήσω, να κατανοήσω και να μεταβολίσω ένα μισο-ξεχασμένο παρελθόν μέσω του οποίου προσπαθώ να διαχειριστώ, και όσο γίνεται να θεραπεύσω τα συναισθήματα ανεπάρκειας, απόρριψης και φόβου που έχουν τις ρίζες τους σε επώδυνα βιώματα της παιδικής μου ηλικίας. Αποτελεί μία προσπάθεια αποδόμησης της μνήμης σε αναζήτηση της προσωπικής μου ταυτότητας. Μια προσπάθεια να φωτίσω τη συνήθως αθέατη πλευρά της οικογενειακής παθογένειας και να βάλω τη μνήμη μου σε μια τάξη».
Περικλής Αλκίδης
Όταν κοιτάζουμε οικογενειακές φωτογραφίες, έχουμε την αίσθηση μιας απρόσκλητης εισβολής στον ιδιωτικό χώρο των εικονιζόμενων προσώπων, μια αίσθηση ανάλογη μ’ αυτή που μας κυριεύει όταν μπαίνουμε σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι: περπατώντας στις μύτες των ποδιών, σαν κάποιος να ζει ακόμα εκεί, εξερευνούμε το χώρο, χωρίς να γνωρίζουμε τι πρόκειται να συναντήσουμε. Είναι ένας χώρος άγνωστος ταυτόχρονα όμως οικείος. Οι οικογενειακές φωτογραφίες αφυπνίζουν αναμνήσεις, γεννούν εικόνες που σ’ αυτές ξαναβλέπουμε την παιδική μας ηλικία. Βλέπουμε αυτό που θα συμβεί μελλοντικά σε μας, αυτό που έχει ήδη συμβεί. Αφηγούνται την ιστορία της ζωής μας στο ξεκίνημά της.
Οι οικογενειακές φωτογραφίες κατά κανόνα απεικονίζουν συγκεκριμένες καταστάσεις και πρόσωπα. Η τοποθέτησή τους σε κάδρα και η διασπορά τους σε διαφορετικά σημεία μέσα στο σπίτι, σχηματίζουν μια ιδιότυπη έκθεση των οικογενειακών σχέσεων. Ως αντικείμενα μπορεί να μετακινηθούν, να αποκολληθούν από το κάδρο τους ή το οικογενειακό λεύκωμα, να πεταχτούν ή να καταστραφούν. Πρόσωπα κόβονται και μάτια τρυπιούνται. Τέτοιες πράξεις «διορθώνουν» την ιστορία της οικογένειας, διαγράφουν δυσάρεστα γεγονότα ή εκδικούνται πρόσωπα. Η σχέση του Περικλή Αλκίδη με τις οικογενειακές του φωτογραφίες είναι περισσότερο περίπλοκη. Κοιτάζει αυτές τις φωτογραφίες εδώ και τέσσερις δεκαετίες αναπλάθει, διαψεύδει, νοσταλγεί, σαρκάζει, αποκαλύπτει μυστικά εξιχνιάζει βλέμματα και χειρονομίες με αξιοθαύμαστη εμμονή και συνέπεια. Το έργο του αναπτύσσεται σε ομόκεντρους θεματικούς κύκλους και σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του είναι ορατό όχι μόνο αυτό που προηγήθηκε αλλά και αυτό που θα ακολουθήσει. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, έχει μετατρέψει το οικογενειακό του λεύκωμα σε πεδίο μάχης, όπου συναντιόνται αλήθεια, προσποίηση, αυταρχισμός και τρυφερότητα.
Τα κείμενα που πλαισιώνουν τις τέσσερις ενότητες της έκθεσης είναι αποσπάσματα κριτικών κειμένων για το έργο του Περικλή Αλκίδης που έχουν συγγράψει, οι Κωστής Αντωνιάδης, Ηρακλής Παπαϊωάννου και Πηνελόπη Πετσίνη.
Δημοτική Πινακοθήκη Ιωαννίνων (Κοραή 1)
Διάρκεια: 23.9 – 17.11
Δευτ. – Πεμπ.: 08:00 – 15:00
Παρ.: 08:00 – 21:00
Κυρ.: 10:00 -13:00 & 18:00 – 21:00