Με την οικονομική υποστήριξη και την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, του Δήμου Ιωαννιτών και του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ιωαννιτών

15η διοργάνωση του

Photometria International Photography Festival

Διάρκεια: 23.9 – 11.12.2023

To Διεθνές φεστιβάλ φωτογραφίας Photometria 2023 φιλοξενεί πάνω από 50 καλλιτέχνες σε 12 εκθεσιακά σημεία των Ιωαννίνων, συμπεριλαμβανομένου και του καινούργιου του χώρου: Photometria Photography Center (PPC)!  To πρόγραμμα, όπως κάθε χρόνο, είναι πλούσιο σε νέες φωτογραφικές προτάσεις, διαλέξεις υψηλού επιπέδου και δράσεις για παιδιά. Μετά το πέρας της διοργάνωσης, επιλεγμένες εκθέσεις ταξιδεύουν σε  διάφορες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Η είσοδος είναι δωρεάν σε όλους τους εκθεσιακούς χώρους του Φεστιβάλ

“Emerging Roots”, Photometria Awards 2023

Ομαδική έκθεση των 25 επιλεγμένων φωτογραφιών του διαγωνισμού Photometria Awards 2023 “Emerging Roots”, με κριτή τον Martin Parr! 

Catwithacamera [IT] – “Resilience”, Niloofar Balami [IR] – “Sitting alone”, Alena Grom [UA] – “Herbarium”, Artem Humilevskyi [UA] – “Marriage ceremony”, Filip Machač [CZ] – “Untitled”, Martina Martorelli [IT] – “Sixty days”, Sergey Poteryaev [RU] – “Staraya Utka”, Antonio Aragon Renuncio [ES] – “Emerging Roots”, Stefano Scagliarini [IT] – “Dancing with my roots”, Evgeniya Strygina [RU] – “Stay afloat”, Nella Stücker [CH] – “I went missing”, Martina Alice Tolotti [IT] – “Unglory”, Evgeniya Tsoy [RU] – “The grandmother’s cup”, Δημήτρης Ασπρολούπος [GR] – “Her voguing moment”, Πολυδεύκης Ασωνίτης [GR] – “Καραγκιόζης”, Σάκης Δαζάνης [GR] – “Κυριακάτικη βόλτα”, Κωνσταντίνος Ζήλος [GR] –“Untitled”, Μιχαήλ Κουράγιος [GR] – “The roots of tradition”, Μάρκος Κυπριανός [GR] – “Untitled”, Ισίδωρος Μπλούγκαρης [GR] – “Η αντανάκλαση μιας μνήμης”, Μιράντα Παπαδοπούλου [GR] – “Κατασκευασμένο όνειρο”, Δήμητρα Σταθοπούλου [GR] – “Ο Ποιμήν”, Παναγιώτης Τέντες [GR] – “Bathers VII”, Σωτήρης Τσίρος [GR] – “Untitled”, Γιάννης Χατζηιωσήφ [CY] – “Fumiko at Exohi”

Η φωτογραφία ήταν ανέκαθεν συνδεδεμένη με την μνήμη. Ιδίως στις αρχές του μέσου μία φωτογραφία όχι μόνο επανέφερε στη μνήμη μας αγαπημένα πρόσωπα, αλλά πολλές φορές τα αντικαθιστούσε ως φυσική παρουσία. Έχοντας την εικόνα κάποιου είχες την αίσθηση πως αυτός βρίσκεται ακόμη μαζί σου. Μέσω της φωτογραφίας μία στιγμή διατηρείται για πάντα. Είναι αυτή που πολλές φορές μας κρατά σε σύνδεση με τις ρίζες μας, με το παρελθόν μας και που όποτε χρειάζεται μας βοηθά να αναδημιουργήσουμε φαντασιακά στιγμές που πέρασαν. Οι μνήμες που διατηρούνται είναι η ταυτότητά μας και όταν αυτές οι μνήμες αναδύονται στο σήμερα, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν με στόχο τη γνώση και την εξέλιξη. Προσοχή όμως στην παραμνησία, καθώς δεν είναι όλα πάντοτε όπως νομίζουμε!

“Οικογενειακή φωτογραφία, 1986 – 2022“, Περικλής Αλκίδης

«Η ζωή δεν είναι αυτή που έζησε κανείς, αλλά αυτή που θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί». 

Gabriel Garcia Marquez

«Η ενασχόλησή μου με την Οικογενειακή Φωτογραφία για περισσότερα από 35 χρόνια θα μπορούσε να εκληφθεί σαν ένα συνεχώς επαναλαμβανόμενο αυτοπορτραίτο που αντανακλά την ανάγκη μου να εξερευνήσω, να κατανοήσω και να μεταβολίσω ένα μισο-ξεχασμένο παρελθόν μέσω του οποίου προσπαθώ να διαχειριστώ, και όσο γίνεται να θεραπεύσω τα συναισθήματα ανεπάρκειας, απόρριψης και φόβου που έχουν τις ρίζες τους σε επώδυνα βιώματα της παιδικής μου ηλικίας. Αποτελεί μία προσπάθεια αποδόμησης της μνήμης σε αναζήτηση της προσωπικής μου ταυτότητας. Μια προσπάθεια να φωτίσω τη συνήθως αθέατη πλευρά της οικογενειακής παθογένειας και να βάλω τη μνήμη μου σε μια τάξη». 

Περικλής Αλκίδης 

“Between These Folded Walls, Utopia”, Sarah Cooper and Nina Gorfer

Τι κρατάτε κοντά; Πού είναι το μυστικό μέρος του ανήκειν; Αν έπρεπε να αφήσετε τα πάντα πίσω και να ξεκινήσετε ξανά – ποιος θα ήσασταν? Εντυπωσιασμένοι από τη συνειδητοποίηση ότι ζούμε μέσα στην απώλεια της Ουτοπίας, οι Cooper & Gorfer προσέγγισαν τις τοπικές τους κοινότητες και πήραν συνεντεύξεις από νεαρές γυναίκες των οποίων οι ζωές είχαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, διαρραγεί από τις επιπτώσεις της αναγκαστικής μετανάστευσης. 

Ανάμεσα σε αυτούς τους διπλωμένους τοίχους, η ουτοπία πηγάζει από την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα. Με βαθύ ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ιστορία, οι καλλιτέχνες φαντάζονται ένα παιχνιδιάρικο ουτοπικό θέατρο, υπενθυμίζοντάς μας ότι είμαστε όλοι παγιδευμένοι στον φανταστικό κόσμο των δικών μας ερμηνειών και πολιτισμικών συνθηκών. Οι πρωταγωνίστριες στα πορτρέτα των Cooper & Gorfer, προέρχονται από μια νέα διασπορά – μια νέα γενιά γυναικών που έχουν βιώσει τι σημαίνει να ξεριζώνεις τη ζωή τους και την αίσθηση του εαυτού τους. Τα ζωντανά πορτρέτα τους είναι μια συνετή και επίκαιρη εξέταση της ιστορικής μας μνήμης και δυνατότητας.

“The Truth is in the Soil”, Ιωάννα Σακελλαράκη

Μετά το θάνατο του πατέρα μου, πριν από έξι χρόνια, ο οποίος ξύπνησε μνήμες για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται ο θάνατος στην Ελλάδα, επέστρεψα στην πατρίδα μου και ξεκίνησα τη διερεύνηση παραδοσιακών ταφικών τελετουργιών. Προσβλέποντας στην περαιτέρω κατανόηση των ριζών μου, εστίασα στο συλλογικό πένθος και στους τελετουργικούς θρήνους των τελευταίων κοινοτήτων μοιρολογιστρών στη χερσόνησο της Μάνης. Στο σταυροδρόμι της παράστασης και του συναισθήματος, εστιάζω στο πώς το πένθος εντάσσει σύγχρονα καθεστώτα της ματιάς, της ανάγνωσης και του συναισθήματος γύρω από το θέμα του θανάτου στην Ελλάδα σήμερα. Προσθέτοντας συνειδητά μια νέα οπτική παρέμβαση σε αυτό που έχει τεκμηριωθεί ως πραγματικό, οι εικόνες μου λειτουργούν ως οχήματα πένθους για τα χαμένα ιδεώδη της ζωτικότητας, της ευημερίας και του ανήκειν προσπαθώντας να προβάλουν κάτι περισσότερο από τα θέματά τους, δημιουργώντας έναν χώρο ανάδειξης και υπεροχής του θανάτου.

“Forma”, Alfonso Vidal-Quadras

To “Forma” εξερευνά το σώμα από μια κατάσταση περιέργειας χωρίς προκαταλήψεις.

Το γυμνό είναι ένα από τα κύρια θέματά μου και η επιλογή μη-κανονιστικών θεμάτων στοχεύει σε νέους τρόπους θεώρησης του σώματος και εμβάθυνσης στο “υλικό” της ανθρώπινης ύπαρξης, που εμπεριέχεται και -ίσως- ορίζεται επίσης από το σώμα του. Θολώνοντας τα όρια μεταξύ νεκρής φύσης, πορτρέτου, αφηρημένης φωτογραφίας και κλασικού γυμνού, βρίσκομαι σε έναν χώρο όπου οι κανόνες μοιάζουν να εξαφανίζονται και όπου μπορώ να διερευνήσω με ενθουσιασμό τις δυνατότητες της αισθητικής “ατέλειας” ως κύριο θέμα, ως απλή γιορτή των μορφών που δημιουργεί ένα σώμα.

“Ο κόσμος ως ανοιχτό στούντιο“, Χρήστος Δικαιάκος

Το έργο του Χρήστου Δικαιάκου, Καναδού καλλιτέχνη ελληνικής καταγωγής, παρουσιάζεται στο πλαίσιο της Γεωκουλτούρας, θεματικής που απασχολεί την 8η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης του MOMus. Από τα τέλη του ’60 ο Δικαιάκος υπήρξε με τους Ian Wallace, Jeff Wall, Rodney Graham και  Marian Penner Bancroft, βασικός συντελεστής της «σχολής» Vancouver Photoconceptualism που είχε στραφεί στη φωτογραφική καταγραφή του μητροπολιτικού φαινομένου. Από το πρώιμο έργο του ακόμη διαφαίνεται η επιμονή να διαλέγεται με τον δημόσιο χώρο ως πεδίο όπου εκδηλώνονται οι τριβές του ατομικού με το συλλογικό. Ο Δικαιάκος ασχολήθηκε ακόμη για πολλά χρόνια με το φωτογραφικό κολλάζ, επηρεασμένος από το νταντά, τον σουρεαλισμό και τον Marcel Duchamp. Παράλληλα, γοητευμένος από μικρή ηλικία με την τέχνη των Πρώτων Λαών, μελέτησε τις παραδόσεις τους, συμμετείχε σε τελετές και έθιμα κοινοτήτων, μυήθηκε σε πολιτισμικές πρακτικές που επηρέασαν βαθιά τη ζωή και τον καλλιτεχνικό του δρόμο, ενώ πήρε από την οικογένεια Davidson Eagle των Haida Gwaii το όνομα guud glàa hlaangn gee («αετός αφηγητής ιστοριών»). Στη σειρά Sites & Place Names (1991, 2015) ο Δικαιάκος αποθέτει θραύσματα της. ιστορίας των Πρώτων Λαών σε τοπία φωτογραφημένα με τη σύγχρονη deadpan αισθητική, αναδεικνύοντας την πολυεπίπεδη δυνητικά ιστορία ενός τοπίου και το πώς η αποικιακή επέκταση κάλυψε τα ίχνη των πολιτισμών που εκτόπισε. 

Ο Δικαιάκος εκλαμβάνει στο έργο του το τοπίο ευρύτερα ως ένα ανοιχτό στούντιο στο οποίο μελετά την όσμωση της κυρίαρχης αφήγησης με την ανεπίσημη ή προσεκτικά κρυμμένη. Από τη μικρή, απρόσωπη ασπρόμαυρη φωτογραφία δρόμου μέχρι το σχολαστικά σκηνοθετημένο, έγχρωμο έργο μεγάλης κλίμακας, η εννοιολογική προεργασία και η βιωματική εμπειρία συνεργάζονται στο έργο του με μια σύγχρονη αντίληψη για το ντοκουμέντο. Συχνά οι εικόνες του εμφανίζουν στο πρώτο πλάνο μεταβατικότητα, ενώ στο βάθος ο εκσυγχρονισμός προβάλλει σαν στιβαρή νομοτέλεια. Εικονίζοντας τη φύση να υποχωρεί μπροστά στο νεωτερικό μέτωπο, ο Δικαιάκος μοιάζει να εστιάζει σε μια σειρά από φωτογραφικές εργασίες στο μετατοπιζόμενο όριο μιας εξελισσόμενης αποίκισης. Γιατί ο Δικαιάκος ενδιαφέρεται με συνέπεια και επιμονή για τη μεταβατικότητα; Ίσως γιατί ως μετανάστης πρώτης γενιάς κινείται γεωγραφικά και πνευματικά ανάμεσα σε δυο τόπους και δυο πολιτισμούς. Ίσως ακόμη, γιατί η κριτική αποδοχή από μέρους του της νεωτερικής κοινωνίας στην οποία όλα είναι διαρκώς καινούργια, αβαθή, εναλλάξιμα, συνομιλεί με τον σεβασμό προς την αυθεντική παράδοση της θετής πατρίδας του. Ο Ιρανός στοχαστής Daryush Shayegan είχε υποστηρίξει ότι αρκετές κοινωνίες βρίσκονται σε μια κατάσταση ανάμεσα στο όχι ακόμη και το ποτέ πια. Όχι ακόμη, γιατί η νεωτερικότητα έχει κυριαρχήσει ως παγκόσμιο φαινόμενο αλλά δεν έχει αφομοιωθεί πλήρως. Ποτέ πια, γιατί η βαθιά εισχώρησή της καθιστά αδύνατη την επιστροφή σε μια πρότερη κατάσταση. Αυτό το διαρκώς ρευστό πεδίο φαίνεται να ερευνά ο Δικαιάκος μέσα από τη φωτογραφία, μέσο κατ’ εξοχήν νεωτερικό που έχει συμβάλει όσο λίγα στην «εικονογραφική αποίκιση». Και, ως ασκημένος «αετός αφηγητής ιστοριών», συνδέει μοναδικά στο φωτογραφικό του έργο το προσωπικό με το τοπικό και το οικουμενικό, την πολιτική με την ποιητικότητα, αναζητώντας μια νέα πνευματική ισορροπία σε έναν κόσμο με αξεδιάλυτες αντιφάσεις.

Ηρακλής Παπαϊωάννου

Σε συνεργασία με το MOMus – Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης

“Εδώ Πολυτεχνείο”, Αριστοτέλης Σαρρηκώστας

Photometria Photography Center (PPC) (21ης Φεβρουαρίου 184)

Διάρκεια: 23.9 – 10.12.2023

Πεμ. – Κυρ.: 17:00 – 21:00

“Homo Saurus” Noemi Comi

“Πριν από πολύ καιρό, η γη, τότε ακατοίκητη περιοχή και πλούσια σε πρώτες ύλες, δέχθηκε εισβολή από τους Anunnaki, έναν πληθυσμό ερπετών από τον πλανήτη Nibiru. Οι Anunnaki για να αξιοποιήσουν στο έπακρο τις πρώτες ύλες που είχε να προσφέρει η γη, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα νέο εργατικό δυναμικό: τα ανθρώπινα όντα. Αυτά δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο μέσω τροποποιήσεων του DNA. Σύντομα οι Anunnaki άρχισαν να χάνουν τη δύναμή τους ζευγαρώνοντας με ανθρώπους, προκαλώντας τα λεγόμενα ανθρωποειδή ερπετά. Αυτή η νέα γενιά ερπετών εξακολουθεί να βρίσκεται στην κορυφή της εξουσίας σήμερα».

Το Homo Saurus είναι ένα ειρωνικό/κριτικό έργο που, βασισμένο στις περίεργες θεωρίες συνωμοσίας για τα ερπετά, σκηνοθετεί έναν αλλοιωμένο και δυστοπικό κόσμο. Η ιστορία ανακατασκευάζεται μέσα από φανταστικά ντοκουμέντα που μαρτυρούν τον ερχομό των ανθρωποειδών ερπετών στον πλανήτη μας από τον πλανήτη τους Nibiru.

Οι θεωρίες συνωμοσίας για τα ερπετά τα τελευταία χρόνια έχουν λάβει σημαντική ανταπόκριση, πιθανώς λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανόδου του λαϊκισμού. Οι συνωμότες παρουσιάζουν μια διαστρεβλωμένη άποψη για την ιστορία της ανθρωπότητας και του σύμπαντος. Η πρόθεσή τους είναι πιθανώς να δικαιολογήσουν την έλλειψη δύναμης ή την ανικανότητά τους να επιτύχουν στην εργασία τους.

Το έργο χρησιμοποιεί μυθολογικά στοιχεία για να δημιουργήσει διφορούμενες ατμόσφαιρες, που μερικές φορές βρίσκονται στο όριο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. υποστηρίζοντας αλλά ταυτόχρονα καταρρίπτοντας τις θεωρίες συνωμοσίας. Ένα είδος εγκυκλοπαιδικής ματιάς που, ξεκινώντας από ένα όραμα του επιστημονικού κόσμου, ξαναγράφει την πραγματικότητα και αποκαλύπτει μια τυπική στάση της ηδονιστικής κοινωνίας: την κατασκευή μύθων και μυθοπλασιών.

“Εις μνήμην…”, Κατερίνα Σαμαρά

Ίδρυμα Ιωσήφ και Εσθήρ Γκανή

Διάρκεια: 25.9 – 20.10.2023

Δευ. – Παρ.: 9:00 – 14:00

Τετ.: 18:00 – 21:00

Parallel Voices

Ομαδική έκθεση των 9 επιλεγμένων φωτογραφικών σειρών του διαγωνισμού Parallel Voices

Φωτεινή Ζαγλάρα (GR), Αλέξανδρος Ζαφειρίδης (GR), Βασίλης Νταόπουλος (GR), Γιώργος Σκουλούδης (GR), Αριάδνη Φυτοπούλου (GR), Oskar Alvarado (ES), Tobias Gambaro (AT), O Young Kwon (DE), Cinzia Laliscia (IT)

Αύλειος χώρος Αρχοντικού Πυρσινέλλα – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.

Διάρκεια: 23.9 – 30.11.2023

3o Student Awards 2023

Έκθεση των 4 καλύτερων portfolios του διαγωνισμού Photometria Student Awards 2023

Επιμέλεια από τους Ιουλία Λαδογιάννη και Τάσο Παπαδόπουλο

CompArt Factory (Αραβαντινού 6, εντός στοάς)

Διάρκεια: 23.9 – 8.10.2023

Πεμ. – Κυρ.: 17:00 – 21:00

“EΝΤΕΥΞΙΣ”

Ομαδική έκθεση φωτογραφίας 19 φωτογραφικών ομάδων του δικτύου “ΕΝΤΕΥΞΙΣ”

Bleach-κολεκτίβα για τη φωτογραφία και τις εικαστικές τέχνες – Αθήνα

Art8– Αγρίνιο

METApolis – Αθήνα

Φωτοερευνητές – Αθήνα

Φωτογραφική Ομάδα art.A’s  Φ.Ο.Α.

”Φ” – Θεσσαλονίκη

Φωτοπόροι – Θεσσαλονίκη

ΦΩ.Σ.Π.Ι. – Ιωάννινα

Φωτόραση – Ιωάννινα

Φωτογραφικός Όμιλος Καβάλας

Φωτογραφική Λέσχη Κορίνθου – ”C.P.C”

Φωτογραφική Ομάδα Πάρου

Α.Σ.Τ.Ο.-επικοινωνούμε – Πάτρα

Φωτογραφική Λέσχη Πάτρας ”ΗΔΥΦΩΣ”

Κα.Δρω – Φιλιππιάδα

Λε.Φ.Κι – Χανιά

Shashin Lovers – Αθήνα

ΦωτΟΑρτ – Φωτογραφική Ομάδα Άρτας

Εργαστήρι Φωτογραφίας PhotoProletarii – Αθήνα