PHOTOBOOKSTORE
img
Άρθρα
PhotoSD

Ο Σάκης Δαζάνης γεννήθηκε το 1967. Ζει και εργάζεται στην Κοζάνη. Είναι Μηχανικός Η/Υ & Πληροφορικής και εργάζεται ως καθηγητής Πληροφορικής στη Β’θμια εκπαίδευση. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 2009. Παρακολούθησε φωτογραφικά σεμινάρια του Jacob Sobol, Πλάτωνα Ριβέλλη και Πάρη Πετρίδη.
Είναι επίσης, εισηγητής σεμιναρίων φωτογραφίας σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα από το 2017.

Εκθέσεις
▪ Σεπ 2021 – Συμμετοχή στο 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Φωτογραφίας Δράμας με θεματική “One Wor(l)d”
▪ Σεπ 2021 – TOLERANCE(S) Έκθεση φωτογραφίας και βίντεο στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του έργου Art + Culture vs Xenophobia (Αθήνα, Νορβηγία)
Επιμέλεια: Ελένη Μουζακίτη, Κώστας Ιωαννίδης
▪ 2016 – Ομαδική Έκθεση “HOME” στο Σίδνεϊ (Αυστραλία) επιμελημένη από τον Jacob Aue Sobol και την Sun Hee Engelstoft στη γκαλερί Delmar κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Head On.
▪ 2016 – Ομαδική έκθεση “Πολιτιστικά Τοπία” στο Πολ. Ίδρ. Ομ. Πειραιώς Αθήνα
▪ 2015 – Ομαδική έκθεση “Family” στο Μουσείο Μπενάκη Αθήνα
▪ 2014 – Ατομική έκθεση σε Κοζάνη και Καστοριά

Πολλά online περιοδικά και σάιτ έχουν φιλοξενήσει τη δουλειά του η οποία έχει διακριθεί σε διεθνείς φωτογραφικούς διαγωνισμούς.

 

Ιστοσελίδα: Sakis Dazanis

Instagram: sakisdazanis

Stephie Grape

Η Stephie Grape γεννήθηκε στην Ζάκυνθο και πλέον ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει φοιτήσει στην Νομική Σχολη Αθηνών και η πρώτη της επαφή με την φωτογραφία ήταν στην Focus School of Photography (2013-14) και έπειτα στο Δ.Ι.Ε.Κ. Κηφισιάε, στο Τμήμα Φωτογραφίας (2014-16). Έκτοτε έχει παρακολουθήσει το σεμινάριο Contemporary Art Photography (2017) σε επιμέλεια Α. Ζερβεδά και το εργαστήριο Dust Breeding των Γ. Καραηλία και Γ. Πρίνου (2019). Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί στην έκθεση Νέοι Έλληνες Φωτογράφοι του Athens Photo Festival 2020 και έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις. Επίσης μέρος της δουλειάς της παρουσιάζεται στην διαδικτυακή γκαλερί The Queer Archive  Artshop. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με την ομάδα σύγχρονου χορού Stereo Nero και έχει εργαστεί ως φωτογράφος για τον διεθνή αερολιμένα «Ελευθέριος Βενιζέλος», για ξένα και ελληνικά ΜΜΕ (Vice France, Lifo Mag, κ.α.), για το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (πρακτική άσκηση 2017-18) και έχει συμμετάσχει στην βιντεοκατάσταση Laboratory of Dilemmas του Γ. Δρίβα για την Μπιεννάλε Βενετίας 2017.

 

Instagram: stephie_grape

Rosa Rodriguez

Η Rosa Rodriguez είναι μια Ισπανίδα φωτογράφος που ενδιαφέρεται για τις κοινωνίες, τις παραδόσεις και την επιρροή τους στην ανθρωπότητα.

Η τρέχουσα δουλειά της επικεντρώνεται σε κοινότητες που διατηρούν μια ισχυρή σύνδεση με τη φύση στον τρόπο ζωής τους και στην ανάδειξη της ανάγκης διατήρησης των μοναδικών φυσικών οικοτόπων του πλανήτη μας.

Ως εκ τούτου, από το 2016, πραγματοποιεί το έργο της στην Αρκτική, ένα από τα πιο αφιλόξενα και απειλούμενα μέρη του κόσμου. Ζει δίπλα στους Nenets, Sami και Inuit, ομάδες που διατηρούν μια ισχυρή σύνδεση με τη φύση στον τρόπο ζωής τους.

Το White Line κέρδισε στο 2020 Sustainable Price από το πρόγραμμα ανάπτυξης IWPA, Shortlist Luma Rencontres Arles και Selected Visa pour l´image Canon καθώς κέρδισε την υποτροφία Roberto Villagraz από το EFTI 2019.

Επίσης, είχε ατομικές εκθέσεις στο Kursala University Cadiz 2021, στο Festival Encontros da Imagem 2020, στο ART PHOTO BCN 2020, και συλλογικές εκθέσεις στο Τόκιο, το Κιότο, τη Γενεύη και το Ryad μεταξύ άλλων.

 

Ιστοσελίδα: Rosa Rodriguez

Instagram: rosa_rodriguez_photo

Natalia Kepesz 2

Η Πολωνή φωτογράφος Natalia Kepesz ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Αφού αποφοίτησε από τις πολιτιστικές σπουδές και την ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου, σπούδασε φωτογραφία στο Ostkreuzschule Berlin. Χρησιμοποιεί τη φωτογραφία ως μέσο αυτό-έκφρασης – φτιάχνει εικόνες για τον εαυτό της, για να ταυτιστεί με τις κρυφές ιδιότητες του χαρακτήρα της, να κατανοήσει καλύτερα την πραγματικότητά της και να εκφράσει την ερμηνεία για τον κόσμο γύρω της. Φωτογραφίζοντας, μεταμορφώνει τις παιδικές της αναμνήσεις. Το να μεγαλώνει συνοδευόταν πάντα από την παρόρμηση να ανακαλύψει κάτι άλλο.

Η Natalia Kepesz είναι νικήτρια του World Press Photo Contest 2021 Portrait Series (3ο Βραβείο), νικήτρια του Βραβείου Φωτογραφίας Portraits – Hellerau 2021 (Residence Prize) και νικήτρια έκθεσης των Belfast Photo Festival 2021 και Photo Israel 2021. Είναι νικήτρια του Les Jours Prize Les Boutographies – recontres photographiques de Montpellier 2021.

 

Ιστοσελίδα: Natalia Kepesz

Instagram: nataliakepesz

Giacomo Infantino

Γεννημένος το 1993, ο Giacomo Infantino είναι καλλιτέχνης οπτικών τεχνών με έδρα το Μιλάνο και το Βαρέζε. Απέκτησε το πτυχίο του στα Νέα Μέσα και το μεταπτυχιακό στη Φωτογραφία στην Ακαδημία Brera, στο Μιλάνο. Σπούδασε επίσης στο εξωτερικό στο Hochschule Für Grafik Und Bunchkunst, στην Λειψία. Αυτή τη στιγμή παρακολουθεί μαθήματα στο Τμήμα Ιστορίας και Ιστοριών του Σύγχρονου Κόσμου στο Πανεπιστήμιο Insubria, στο Βαρέζε.

Το έργο του Infantino έχει εκτεθεί σε εθνικό και διεθνές επίπεδο χάρη σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις, όπως στο Ιταλικό Ινστιτούτο Πολιτισμού (Πράγα 2021), στο Futuro Arcaico (Μπάρι 2021), στο Museo di Fotografia Contemporanea – MUFOCO (Cinisello Balsamo, 2021), στο Βραβείο Camera Work Prize (Palazzo Rasponi, Ravenna, 2019), στην Still Gallery (Μιλάνο, 2020), στο Garbatella Images (Ρώμη, 2021), στο Museo degli Innocenti (Φλωρεντία, 2021), στην B-Part Gallery (Βερολίνο, 2020), στο ABITARE – 999 Una domande sullzi ‘abitare contemporaneo (Triennale di Milano, 2018).

 

Ιστοσελίδα: Giacomo Infantino

Instagram: giacomo_infantino_

Mark Adams

Ο Mark Adams είναι ένας φωτογράφος του οποίου η πρακτική και η έρευνα ασχολούνται με την αναπαράσταση τοπίων. Το έργο του διερευνά τις πολιτιστικές δυνάμεις που επηρεάζουν τα τοπία καθώς και τις προσωπικές αφηγήσεις που υφαίνονται σε καθημερινά μέρη μέσω της περιπατητικής διαδικασίας.

Τα τελευταία 20 χρόνια ο Mark έχει εκθέσει σε γκαλερί και μουσεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η δουλειά του εμφανίζεται στο περιοδικό Paris Lit Up, στο Next Level, στο Der Greif και πρόσφατα στην έκδοση American Landscape «Observations in the Ordinary». Είναι μέλος του Millennium Photographers Agency και Ανώτερος Λέκτορας Φωτογραφίας στο Πανεπιστήμιο York St John. Αυτή τη στιγμή ζει στο Βόρειο Tyneside.

 

Ιστοσελίδα: Mark Adams Photography

Mauro Curti_Personal Data and Project Description

Γεννημένος σε ένα μικρό χωριό στο Piemonte, Bene Vagienna, στην επαρχία Cuneo της Ιταλίας, ο αυτοδίδακτος Mauro Curti εισήχθει στη φωτογραφία αργότερα στη ζωή του. Αφού πέρασε από πολλές δουλειές σε διάφορους τομείς, παρακολούθησε ένα βασικό μάθημα για την Φωτογραφία, ετοίμασε τις βαλίτσες του και ξεκίνησε ένα αυτοδιδακτικό ερευνητικό ταξίδι στην Κεντρική και Νότια Αμερική, στο οποίο επικεντρώθηκε στην ενεργή εξερεύνηση του μέσου της Φωτογραφίας.

Μετά από πολλά χρόνια ταξιδιού στην Κεντρική και Νότια Αμερική, εγκαταστάθηκε για λίγο στο Μπουένος Άιρες από το 2015 έως το 2017 όπου επέκτεινε τις φωτογραφικές του σπουδές προσεγγίζοντας την αναλογική φωτογραφία, προτού επιστρέψει στην Ευρώπη το 2017. Το τέλος του 2019 τον έφερε πίσω στο σπίτι του, στο Bene Vagienne, το οποίο θα γινόταν ο πρωταγωνιστής του έργου του “Volver” (“Come back”). Μέσω της δουλειάς του, ο Mauro έλαβε υποτροφία για να σπουδάσει μεταπτυχιακό στην καλλιτεχνική και ντοκιμαντέρ φωτογραφία στο University of Arts TAI (URJC) στη Μαδρίτη της Ισπανίας, όπου ζει σήμερα.

Επιλέχθηκε πρόσφατα στο “Discoveries PHotoESPAÑA 2022” (Μαδρίτη, Ισπανία).

 

Ιστοσελίδα: Mauro Curti

Instagram: maurocurti_

Γεννημένος το 1955 στην κομητεία Bihor, έκανα το ντεμπούτο μου στον Τύπο στις 2 Νοεμβρίου του 1970 στην εφημερίδα Crisana με εικόνες από τη δραστηριότητα του Λυκείου όπου ήμουν μαθητής της ένατης τάξης. Από τη 10η τάξη του λυκείου ανέλαβα τον συντονισμό του Φωτογραφικού Κύκλου κοντά στο Γενικό Λύκειο Πολιτισμού του Marghita, της κομητείας Bihor μαζί με τον καθηγητή Valer Tedic, λάτρη της φωτογραφίας και αφιερωμένο στους μαθητές της. Κατά τα έτη 1970 έως 1974 ήμουν ανταποκριτής με συνεχή δραστηριότητα στην εφημερίδα Crisana για την αναπαράσταση των γεγονότων της πόλης Marghita. Το 1975 εγγράφηκα στο Iris Photo Circle κοντά στο Σπίτι του Πολιτισμού Φοιτητών της πόλης Timisoara υπό την υποστήριξη του καθηγητή Iacob Cornea, ενός ατόμου παθιασμένου με τη φωτογραφία, με πρακτική άσκηση σε ψυχολογικά πορτραίτα, θαυμαστή του μεγάλου Youssuf Karsh. Στην πραγματικότητα, το 2009 επισκέφθηκα τον Καναδά ακολουθώντας τα βήματα του μεγάλου φωτογράφου, ήμουν στον έκτο όροφο του Hotel Château Laurier, όπου μπορούσα να θαυμάσω μερικές από τις πρωτότυπες φωτογραφίες του μεγάλου πορτραιρίστα.
Το φθινόπωρο του 1975 έγινα πρόεδρος του φωτογραφικού κύκλου Iris, έχοντας οργανώσει ομάδες αρχάριων και προχωρημένων για τη δραστηριότητα των μαθητών, για την εκμάθηση φωτογραφίας, την ανάπτυξη ταινιών, τη διεύρυνση φωτογραφικών εικόνων, το koshering, την προετοιμασία εκθέσεων για σημαντικές ομάδες μαθητών. Πολλοί έχουν μάθει αυτό το επάγγελμα εκεί, με μερικούς από αυτούς να πραγματοποιούν δραστηριότητες φωτογραφίας μέχρι σήμερα. Η δημιουργική δραστηριότητα στη φωτογραφία ήταν ένα σημαντικό μέσο έκφρασης τη δεκαετία του 1980 για όσους είχαν ένα μήνυμα να μεταφέρουν. Το 1983 παρακολούθησα τα μαθήματα της Σχολής Λαϊκής Τέχνης από την Τιμισοάρα με εξειδίκευση στη φωτογραφία και το βίντεο με καθηγητή τον Onutiu Danciu. Τη δεκαετία του 1980 συντόνιζα τη φωτογραφική δραστηριότητα στο Σπίτι της Νεολαίας στην Τιμισοάρα και είχα ήδη μια συνεχή δραστηριότητα στις σελίδες της εφημερίδας Drapelul Rosu, της εφημερίδας της κομητείας στο Timis.
Ακολούθησε μια περίοδος από το 1975 έως το 1990 όταν εργάστηκα στην σχολική επιθεώρηση της κομητείας Timis ως φωτογράφος. Εδώ αντιστάθμισα την έλλειψη πολλαπλασιαστικών μέσων που είναι απαραίτητα για τη διδακτική δραστηριότητα στα σχολεία με το να δημιουργώ φωτογραφικές δραστηριότητες με φωτοτυπογραφικό υλικό.
Το έτος 1989, στην Επανάσταση της Επανάστασης του Δεκεμβρίου, ήμουν παρών ξεκινώντας από την περίοδο 15 Δεκεμβρίου τραβώντας φωτογραφίες στην Επανάσταση της 17ης Δεκεμβρίου του 1989 και όλη την περίοδο που ακολούθησε, με μεγάλες αλλαγές στην Τιμισοάρα, ο χρόνος εκεί ήταν 11 διαφορετικές εκδηλώσεις, από διαδηλώσεις για την υποστήριξη αλλαγών που αναμενόταν να συμβούν σε ενέργειες που απαιτούν τιμωρία των ενόχων, την ανακάλυψη των νεκρών από την επανάσταση. Μέχρι τον Μάρτιο, πραγματοποιούνταν καθημερινές διαδηλώσεις. Για να είμαι στη μέση των γεγονότων, δούλεψα από τις πρώτες ημέρες μετά τις 22 Δεκεμβρίου με συναδέλφους από την Ελεύθερη Τηλεόραση Τημισοάρα στο Casa Tineretului μέχρι το καλοκαίρι του 1990. Τον Μάρτιο του 1990 είχε εντολή εκπροσώπησης ως επίσημος φωτογράφος στην Timisoara Trial.

Έχω φωτογραφίες με όλους τους παρόντες ως κατηγορούμενους ή μάρτυρες. Είχα άμεση σχέση με εκείνους που έκαψαν στο Crematorium Cenusa τα πτώματα των 43 ηρώων που εξήχθησαν από το νεκροτομείο του Νοσοκομείου της Επαρχίας το βράδυ της 18ης και 19ης Δεκεμβρίου. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος. Οι ελεύθερες εκλογές του Μαΐου, τα πρώτα σημάδια μιας αρχής δημοκρατίας, η δημόσια δίκη όσων υποστήριξαν τα αντίποινα εναντίον του λαού της Τιμισοάρα. Τον Δεκέμβριο του 1990 πραγματοποιήσαμε την έκθεση για την επέτειο ενός έτους της Επανάστασης στο κέντρο της Τιμισοάρα και τα επόμενα χρόνια φτιάξαμε το ταμείο ντοκιμαντέρ για το «Μουσείο της Επανάστασης του Δεκεμβρίου 1989 στην Τιμισοάρα», όπως μας αρέσει να το αποκαλούμε. Ήταν στο κτίριο στην οδό Λόγκα, το ένα που ήταν το «Σπίτι του Τσαουσέσκου». Ακόμα και τώρα δεν καταλαβαίνω γιατί οι αρχές αντιτάχθηκαν τόσο σκληρά σε αυτό το έργο. Υποστήριξα τη δημιουργία του ταμείου φωτοντοκουμέντου στην Μνήμη της Επανάστασης της Τιμισοάρα.
Όλο αυτό το διάστημα υποστήριξα τον τοπικό τύπο, τον εθνικό ή τον διεθνή Τύπο με τις φωτογραφίες ενδιαφέροντος από την Τιμισοάρα. Από τον Σεπτέμβριο του 1990 συμμετέχω σε ένα έργο με το Γαλλικό Υπουργείο Εργασίας, όπου συμμετείχα σε τέσσερις εκπαιδευτικές ενότητες στο επάγγελμα του φωτορεπόρτερ στο Παρίσι, στο Σαρτρ, στη Λυών και στο Μπεζιέ.
Με την υποστήριξη της κοινωνίας των πολιτών, συμμετείχα επίσης με συναδέλφους από την Τιμισοάρα σε μαθήματα και ενότητες φωτογραφικής κατάρτισης.
Φωτορεπόρτερ του Εθνικού Πρακτορείου Τύπου AGERPRES από το 2002.

 

Η Simone Jimena Rudolphi είναι μια κοινωνικά αφιερωμένη φωτογράφος, με ένα δυνατό ντοκουμενταρίστικο συνεχές σε ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς της. Για την μεταπτυχιακή της διατριβή στο Northern Centre of Photography στη Sunderland, η φωτογραφική σειρά της έκθεσής της, που παρουσιάστηκε στη Northern Gallery for Contemporary Art, περιλάμβανε έξι έργα βασισμένα σε δικές της αναφορές, σχετικά με την κινηματογράφιση των στιγμών των περασμένων δεκαοχτώ μηνών, των ευκαιριών και των συγκρούσεων, χωρίς να παίρνει το βλέμμα της πάνω από την αξία όλων αυτών ξεχωριστά, όπως του έργου που εικονογραφήθηκε με κρυμμένη την ταυτότητα των ανθρώπων που απεικονίζονταν και ήταν επικαλυμένοι με χρυσό εικοσιτριών και μισό καρατίων (https://www.photosalon.online/simone-rudolphi).

Χρησιμοποιεί την κάμερα ως ένα εργαλείο καταγραφής, όπως επίσης και μιας κοινώς αποδεκτής αδείας στο να παρατηρεί ή να συμμετέχει σε στιγμές. Κάποιες φορές αυτά τα όρια θολώνουν και δημιουργούν προκλήσεις  τόσο στην σύλληψη της εικόνας, όσο και στη χρήση της.

Πέρα από το κύριο θέμα της δουλειάς της, θέτει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με την επαναχρησιμοποίηση των εικόνων, τις συνέπειες αυτών σε παγκόσμιο πλαίσιο, τους ιδιοκτήτες τους, των στιγμών και του ρόλου του δημιουργού εικόνας.

Η πρακτική της μετατρέπει την κάθε στιγμή – ανεξαρτήτως εάν είναι χαρούμενη ή δυσάρεστη, εύκολη ή δύσκολη – σε μια ευκαιρία με ατελείωτες δυνατότητες, στην καρδιά των οποίων, αναπαύεται η εμπιστοσύνη στην κοινή μας ανθρωπιά.

Ο Κωστής Αργυριάδης είναι φωτογράφος γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1981, όπου ζει και εργάζεται.
Μαθήτευσε κοντά στον Στράτο Καλαφάτη παρακολουθώντας τα σεμινάρια του.
Σπούδασε στο φωτογραφικό ΙΕΚ ESP με υποτροφία.
Το 2013 εξέδωσε την πρώτη του φωτογραφική εργασία στις εκδόσεις Άγρα με θέμα την μετριότητα του οπτικού περιεχομένου μέσα στην πόλη. Το λεύκωμα ακολούθησε ατομική έκθεση στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ) καθώς και στις αίθουσες τέχνης Ιανός σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
To 2017 συμμετείχε στο Festival Circulations στο Centquatre στο Παρίσι μετά από πρόσκληση (Carte Blanche) του διευθυντή μουσείου φωτογραφίας Ηρακλή Παπαιωάννου.
Το 2018 συμμετείχε στην έκθεση ‘Thessaloniki: Looking at time through moments: photographs 1900-2017″ στο Μουσείο Ευρωπαϊκού Πολιτισμού στο Βερολίνο σε επιμέλεια του διευθυντή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.
Συμμετείχε στο φωτογραφικό λεύκωμα «ένας περίπατος στην πόλη, Μπεχ Τσινάρ» σε επιμέλεια του επιμελητή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης καθώς και στο φωτογραφικό λεύκωμα «Πόλη γένος θηλυκού» όπου επιχειρείται η διερεύνηση της πολύτροπης όσο και πλούσιας παρουσίας της γυναίκας στην Θεσσαλονίκη σε διάστημα έξι δεκαετιών.
Η δουλειά του έχει να κάνει με την ασημαντότητα του οπτικού περιεχομένου των πόλεων και την περιπλάνηση μέσα σε αυτές.

Φωτογραφίες του υπάρχουν στην Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο καθώς και σε ιδιωτικούς συλλέκτες.